Geologia i Geomorfologia
Większa część Karkonoszy zbudowana jest z łupków łyszczykowych wieku prekambryjskiego lub staropaleozoicznego, fyllitów i ortognejsów, z wkładkami kwarcytów i wapieni krystalicznych. W trakcie orogenezy hercyńskiej w skałach osłony powstała wielka intruzja granitu, który buduje dzisiejszy Śląski Grzbiet. W okresie tym powstały też liczne złoża rud metali. W starszym trzeciorzędzie, w warunkach gorącego klimatu, rzeźba Karkonoszy szybko ulegała zmianom, skały były intensywnie niszczone a formy terenu łagodzone. Ostateczne wypiętrzenie masywu górskiego nastąpiło w młodszym trzeciorzędzie, w tzw. fazie saksońskiej, jako echo wielkich ruchów górotwórczych w Alpach i Karpatach. Współczesną rzeźbę można określić jako wypiętrzony masyw z pozostałościami powierzchni zrównań na wierzchowinie. Wczesnoczwartorzędowa działalność lodowców doprowadziła do wymodelowania charakterystycznych U-kształtnych dolin. Ich zamknięcia stanowią kary polodowcowe, zwane też kotłami, a w Czechach jámami (Úpská jáma, Kotelní jámy), stanowiące obiekty nadzwyczaj interesujące z punktu widzenia hydrologii, botaniki, zoologii, geologii i geomorfologii. W wyniku naprzemiennego topnienia lodu i zamarzania wody w szczelinach skalnych i w gruncie w najwyższych partiach Karkonoszy występują osobliwe formy skalne podobne do występujących na dalekiej północy (tzw. tory, np. Czeskie Kamienie) oraz klify mrozowe i terasy krioplanacyjne (na stokach Lučnej i Studničnej hory), a także grunty strukturalne (kamienne wielokąty tworzące regularną sieć w najwyższych partiach gór).