Fauna Karkonoszy

W niższych partiach napotkać można typowych przedstawicieli eurosyberyjskich lasów mieszanych. W lasach bukowych są to ślimak świdrzyk leśny, z ptaków kowalik, grubodziób zwyczajny, pierwiosnek, piecuszek czy gil, bocian biały i czarny albo drapieżny krogulec, jastrząb lub puchacz wielki. Z dużych roślinożerców wymienić warto jelenie i sarny, zwierzęta drapieżne reprezentują lisy, kuny skalne i domowe albo znany nocny samotnik – borsuk. Bardzo liczne są drobne gryzonie, jak nornica ruda, darniówka zwyczajna i mysz leśna.

Pasmo świerków stanowi dom dla górskiej zwierzyny hercyńskiej, która wykazuje duże podobieństwo do fauny odległej północnej tajgi. Przedstawicielem tych gatunków może być np. olbrzym wśród skoczkogonków – czwórzębiec bielański, chrząszcze biegacze, koziorogi czy korniki. W świerkowych koronach ćwierkają sikory sosnówki lub czubatki, świerkowymi szyszkami żywi się krzyżodziób świerkowy. Tu też mieszka wspomniany drozd obrożny, krewniak kosa. Licznie występuje jeleń europejski i orzechówka.

Zalane przez słońce górskie łąki stanowią dom dla rozmaitych rusałek, przeplatek, halników i oczennicowatych, na kamieniach wygrzewają się jaszczurki, beznogi padalec oraz jadowita żmija zygzakowata.

Wśród kosodrzewiny, w wierzchołkowych torfowych mokradłach lub torfowiskach spotkamy dziwonię zwyczajną, jarząbka, rzadkiego podróżniczka oraz drobne ssaki reprezentowane przez ryjówkę. Nawet tu dociera często zwierzyna płowa, niemniej jednak z punktu widzenia ochrony przyrody nie jest tu mile widziana. W najwyższych partiach Karkonoszy – w piętrze alpejskim – znajduje się prawdziwa karkonoska tundra. Tutaj każdy przejaw życia zasługuje na szacunek. Spotkamy tu reliktowego chrząszcza Nebria rufescens, górówkę euriala, drapieżnego sokoła drzemlika, płochacza halnego, ale także pleszki, białorzytki czy skowronki.